1. Anasayfa
  2. Hayvanlar Alemi
  3. Veteriner Hekimlere Sorun
  4. Bal arılarında kanat damarlarının fonksiyonu nedir
2 yazı görüntüleniyor - 1 ile 2 arası (toplam 2)
  • Yazar
    Yazılar
  • #24534

    Balarısı türlerinin kanatlarındaki damar yapılanması ve miktarının türden türe farklılık göstermesinin arıya ne gibi etkileri olur. Yani mesela fazla damar olması daha uzun süre uçmasına ve daha fazla nektar taşımasına olanak veriyor olabilirmi yada soğuğa dayanıklılık konusunda bir etkisi olabilirmi. Vereceğiniz bilgileri kaynak göstererk verirseniz sevinirim. :bye:

    #93299

    Arı ırklarının morfolojik ayrımında kanat organı
    335
    Ruttner (1988), Moritz (1992), Gencer ve Fıratlı
    (1999), Güler ve ark. (1999) ve Güler ve Bek
    (2002) gibi araştırıcıların belirlediği değerlerden de
    görmek mümkündür. Nitekim DuPraw (1965)
    Kafkas ve Karniyol arı ırkları için kanat A4 damar
    açı ortalamalarını sırasıyla 36,5 ve 29,6o, Ruttner
    (1988) bu iki ırkta kanat B4 damar açısını sırasıyla
    104,7 ve 114,5 o ve Moritz (1992) Karniyol ırkında
    kanat A4 ve B4 damar açı ortalamalarını sırasıyla
    29,2 ve 112o, Güler ve Bek (2002) Kafkas ve
    Trakya genotiplerinde kanat A4 damar açı
    ortalamasını sırasıyla 35,35 ve 31,01o olarak
    bildirmişlerdir. Ancak bu karakterlerin bu iki arı ırkı
    için ayırım güçlerini ve önemlerini net biçimde
    ortaya koyamamışlardır. Bunun nedeni çalışmada
    uygulanan istatistik ve değerlendirme yöntemlerinin
    farklı olmasıdır.
    Ayrıca Güler ve Bek (2002) Türkiye’nin farklı bölge
    arılarının kanat damar açıları üzerine yaptıkları
    çalışmada Kafkas ırkı ile Trakya Bölgesi arı
    genotipini temsil eden örneklerde kanat A4 ve B4
    damar açı değerlerini sırasıyla 35.35, 31,01o ve
    102.36, 105.25 º ve III. kubital hücre şeklinin bu iki
    genotip için önemli bir varyasyon kaynağı olduğunu
    bildirmişlerdir. Trakya arısının Karniyol ırkı olması
    durumunda Kafkas ırkı ile ayırım ve
    sınıflandırılmasını III. kubital hücre yardımıyla
    yapmanın mümkün olabileceğini bildirmişlerdir. Bu
    çalışmada Kafkas ve Karniyol ırkları birlikte
    değerlendirildiğinde araştırıcıların hipotezlerinin
    doğru olduğu görülmüştür. Ancak bu çalışmada
    Trakya Bölgesi Karniyolu ile Almanya’dan getirilen
    Karniyol örnekleri diskriminant analizde
    birbirlerinden farklı küme oluşturmuşlar ve çok
    düşük düzeyde (% 14.3 ve %12.5) çakışma
    meydana geldiği saptanmıştır. Bu sonucun ise
    diskriminant analizin ayırım gücü ve genotiplerin
    oluştukları bölgelerin ekolojik farklılıklarının bu iki
    arı genotipinin morfolojik özelliklerine etkilerinin bir
    sonucu olarak düşünülmüştür. Örnekler birbirleriyle
    her kadar düşük düzeyde ilişkili bulunmuşlarsa da
    bu iki arının aynı kaynaktan geldikleri söylenebilir.
    Çünkü ANOVA’ya göre yapılan değerlendirmede
    Karniyol ırkı ile Trakya genotiplerinin sadece kanat
    K19 ve kanat uzunlukları arasında istatistiki farklılık
    belirlenmiş, diğer 12 morfolojik karakterce
    birbirlerine benzer bulunmuşlardır. Ruttner (1988)
    morfolojik olarak Trakya Bölgesi arısını A m
    anatoliaca olarak tanımlamıştır. Ancak gerek
    morfolojik (Bodenheimer, 1942; Adam, 1983; Güler
    ve Bek, 2002) ve gerekse mtDNA yönünden (Smith
    ve ark., 1997; Palmer ve ark., 2000) bu bölge
    arısının A m anatoliaca ile bir ilişkisinin olmadığını
    ve bu bölge arısının A m carnica olduğunu
    bildirilmiştir. Bize göre Trakya Bölgesi arısı, bölge
    ekolojisinin farklılığına bağlı oluşum kazanmış A m
    carnica ırkının bir coğrafi ekotipidir.
    Daha önce Goetze (1940), DuPraw (1965) ve
    Ruttner (1988) gibi araştırıcılarca Karniyol ırkı için
    anahtar niteliğinde kabul edilmiş olan kubital indeks
    karakteri bu çalışmada üçüncü sırada öncelikli
    öneme, en düşük uyum (0.53) ve kappa (0.02)
    değerlerine sahip karakter niteliğinde bulunmuştur.
    Bu sonucun ise bu iki arı ırkının morfolojik
    yapılarındaki farklılıkta kubital indeks karakterinden
    daha önemli karakterlerin oluşundan kaynaklandığı
    düşünülmüştür.
    Çizelge 5. Kafkas ve Karniyol arı ırklarının kanat A4 ve B4 damar açısı ile kubital indeks karakterinin ayırım için eşik
    değer bulma yöntemiyle belirlenen standart norm değerleri
    Kafkas genotipi Karniyol Genotipi
    A4 B4 CI A4 B4 CI
    Kesişim Sınırı 33 104 2.3 32 105 2.4
    Alt Hassasiyet Sınırı 29 88 1.5 25 96 1.8
    Üst Hassasiyet Sınırı 42 110 2.8 37 122 3.2
    F Önem Düzeyi 0.05 0.05 0.05 0.05 0.05 0.05
    Çizelge 6. Kafkas ve Karniyol arı ırklarına ait bilinmeyen kanatların norm değerleri esas alınarak uyum testine göre
    ayırımlarına ilişkin sonuçlar
    Genotip Gerçek gözlenen uyum Önem aralığı (Kappa) Önem düzeyi
    A4 Kafkas 0.89 0.65 *
    Karniyol 0.89 0.66 *
    B4 Kafkas 0.81 0.48 *
    Karniyol 0.93 0.77 *
    Kubital İndeks Kafkas 0.67 0.21 *
    Karniyol 0.53 0.02 *
    Bakarak Kafkas 0.85 0.53 *
    Karniyol 0.80 0.48 *
    Arı ırklarının morfolojik ayrımında kanat organı
    336
    Kanat organı üzerinde mevcut morfolojik
    karakterlerin özellikle kanat damar açılarının arı
    genotiplerinin ayırımında (Goetze, 1940; DuPraw,
    1964; Moritz, 1992; Güler ve ark., 1999) ve
    özellikle de Kafkas ve Karniyol ırklarının ayırımında
    önemli olduğu (Ruttner, 1988; Güler ve Bek, 2002)
    bu çalışmada daha da anlaşılır hale gelmiştir.
    Kafkas ve Karniyol ırkları için belirlenen kanat A4 ve
    B4 damar açı standart norm değerleri yardımıyla
    bunlara ait örnekleri birbirlerinden güvenilir
    düzeyde ayırmak ve sınıflandırmak mümkündür.
    Sonuç olarak arı ırkları için geliştirilecek ayırtedici
    karakterler ve bunların standart norm değerleri
    yardımıyla tanım ve sistematik gruplandırılmaları
    daha kolay ve pratik hale getirmek mümkün
    olabilecektir.
    Kaynaklar
    Adam, B. 1983 In search of the best strains of honeybee.
    Northern Bee Books, West Yorkshire. UK.
    Alpatow, WW. (1929) Biometrical studies on variation and
    the races of te honeybee Apis mellifera L. Quarterly
    Review of Biology, 4:1-58.
    Beth D S; Trapp, R G. (1994) Basic and Clinical,
    Biostatistics. Prentic Hall International Inc. USA.
    Bodenheimer, FS. (1942) Studies on the honey bee and
    beekeeping in Turkey. Merkez Zirai Mücadele Enstitüsü
    Ankara. Numune Matbaası, İstanbul.
    Cooley, W. W.; Lohnes, R. R., 1971. Multivariate Data
    Analysis. John Wiley and Sons. Inc. New York. 244-257.
    Dupraw, E.J. (1965) The recognition and handling of
    honeybee specimens in Non-Linean Taxonomy. Journal
    of Apicultural Research 4 (2): 72-84.
    Gencer, H. V.; FIRATLI, Ç. (1999) Morphological
    characteristics of the Central Anatolian (A m anatoliaca)
    and Caucasian (A m caucasica) honey bees. Turkish
    Journal of Veterinary and Animal Sciences 23 (1): 107-
    113.
    Goetze, G. (1940) The best bee. Methods for selecting
    bees for (great) length of tongue. Insects Sociaux 3 (2):
    335-346.
    Güler, A.; Kaftanoğlu, O.; Bek, Y.; Yeninar, H. (1999)
    Discrimination of some Anatolian honeybee (Apis
    mellifera.) races and ecotypes by using morphological
    characteristics. Turkish Journal of Veterinary and Animal
    Sciences 23 (3): 337-343.
    Güler, A., Bek, Y. (2002) Forewing angles of honey bee
    (Apis mellifera) samples from different regions of Turkey.
    Journal of Apicultural Research, 40(1-2): 43-49.
    Kandemir, I.; Kence, A. (1995) Allozyme variation in a
    Central Anatolian honeybee (Apis mellifera L.) population,
    Journal of Apidologie 26: 503-510.
    Kandemir, I.; Kence, M.; Kence, A. (2000) Genetic and
    morphometric variation in honeybee (Apis mellifera)
    population of Turkey. Journal of Apidologie31(3):343-356.
    Moritz, R. F. A. (1991) The limitations of biometric control
    on pure race breeding in Apis mellifera. Journal of
    Apicultural Research 30 (2): 54-59.
    Palmer, M. R.; Smith, D.R.; Kaftanoğlu, O. (2000) Turkish
    honeybees: genetic variation and evidence for a fourth
    lineage of Apis mellifera mtDNA. Journal of Heredity 91
    (1): 42-46.
    Ruttner, F. (1988) Biogeography and taxonomy of
    honeybees. Springer, Verlag; Heidelberg, Germany; 284
    pp.
    Ruttenr, F. (1988b) Breeding Techniques and Selection
    for Breeding of the Honeybee. The British Isles Bee
    Breeders Association by arrangement with Ehrenwirth
    Verlag, Munich. P 152.
    Ruttner, F.; Tassencourt, L.; Louveaux, J. (1978)
    Biometrical statistical analysis of the geographic variability
    of Apis mellifera L. Journal of Apidologie 9 (4): 363-381.
    Sevinç, A.; Kocabaş, S.; Elmacı, C.; Yıldız, M. A. (1995)
    Enzyme polymorphism in honeybee (Apis mellifera L.)
    from Anatolia. Turkish Journal of Zoology 19: 153-156.
    SMith, DR. (1991) Mitochondrial DNA and honeybee
    biogeography. In: Diversity in the genus Apis (Smith DR,
    ed). Boulder, CO: Westview Press; 131-176.
    Smith, DR.; Slaymaker, A.; Palmer, M.; Kaftanoğlu, O.
    (1997) Turkish honey bees belong to the east
    Mediterranean mitochondrial lineage. Journal of
    Apidologie 28: 269-274.
    SPSSx. Inc., (1986) SPSSX User’s Guide. 2nd ed.
    McGraw-Hill. New York, 806 pp.
    Cornuet, JM; Fresnaye, J; Tassencourt, L. (1975)
    Discrimination et classification de populations d’abeilles a
    partir de caracteres biometriques. Journal of Apidologie,
    6:145-187.
    Kauhausenkeller, D; Keller, R. (1994) Morphometrical
    control of pure race breeding in the honeybee (Apis
    mellifera L.). Journal of Apidologie 25(2): 133-143.
    Kauhausenkeller, D; Ruttner, F; Keller, R. (1997)
    Morphometric studies on the microtaxonomy of the
    species Apis mellifera L. Journal of Apidologie 28(5): 295-
    307.
    Le C T. (2001) Helth and Numbers. A problems Based
    Introduction to Biostatistics. A John Wiley and Sons, Inc.
    Publication, pp 366. Toronto
    NCSS and PASS, Number Cruncher Statistical Systems.
    Kaysville, Utah. WWW. NCSS. com.
    Poklukar, J; Kezic, N. (1994) Estimation of heritability of
    some characteristics of hind legs and wings of honeybee
    workers (Apis mellifera carnica Polm) using the half-sibs
    method. Journal of Apidologie 25: 3-11.
    Rinderer, TE; Buco, SM; Rubink, WL; Daly, HV; Stelzer,
    JA; Riggio, RM; Baptista, FC. (1993) Morphometric
    identification of Africanized and European honey bees
    using large reference populations. Journal of Apidologie
    24: 569-58

2 yazı görüntüleniyor - 1 ile 2 arası (toplam 2)
  • Bu konuyu yanıtlamak için giriş yapmış olmalısınız.