Hastalığın etkeni felin herpesvirustur. Kedilerin üst solunum yollarında lokalize olan ve çok bulaşıcı viral bir hastalıkdır.

Hastalık nasıl bulaşır?

Hastalık öncelikle solunum yolu ile bulaşır. Bundan başka hamile ve aşısız olan kedilerde hastalık plasenta yolu ile de yavrulara bulaşabilmektedir.

Hastalık nasıl gelişir?

Hastalık hırıltılı solunum, öksürük, gözyaşı akıntısı, salya ve kilo kaybı ile karekterizedir. Genellikle yüksek ateş ile seyreden hastalığın klinik bulgularının şekillenmesi kısa sürede olur. Hastalık kedinin yaşına, etkenin hastalık yapıcı gücüne ve vücudun savunma sisteminine bağlı olarak akut ve kronik form olarak iki şekilde görülebilir.

Hastalığın belirtileri nelerdir?

Hastalık akut ve kronik olarak iki formda incelenebilir.

Akut form;
Yavru kedilerde özellikle şiddetli enfeksiyonlar ve ölüm ile seyreden akut formda, ilk şekillenen karekteristik belirtiler hapşırık, göz yaşı ve burun akıntısıdır. Bir iki gün içinde göz yaşı ve burun akıntısı bakteriyel enfeksiyonların etkisi ile iltihaplı yapışkan bir karekter kazanır. Bu nedenle burunda tıkanmalar ve göz kapaklarında yapışmalar şekillenir.
Hastalığın ilerleyen dönemlerinde alt solunum yollarındada enfeksiyon oluşur ve hasta her hapşırıkta etrafa ifrazat saçar. Yemek yeme isteği ortadan kalkar ve hasta halsizdir. Solunum güçleşir ve hırıltılıdır.
Akut formda, gözde ülseratif keratitis odakları şekillenir ve bu odakların birleşmesi ile oluşan yaygın ülseratif lezyonlar viral rhinotracheitis de karekteristik bir belirtidir.

Kronik form;
Çoğunlukla akut formun bir komplikasyonu şeklinde gelişir. Klinik bulgular aynı olmakla beraber şiddet ve seyirleri farklı görülür. Aksırıklar nöbetler halinde olur ve burun akıntısı süreklilik arzeder.

Nasıl önlem alabiliriz?

Aşı uygulamaları bu hastalıktan korunmanın tek ve en etkili yöntemidir. Özellikle yavruların yaklaşık 2 aylık olduklarında aşılanması ve her yıl aşı tekrarlarının düzenli olarak yapılması gereklidir.

Hastalık etkenini almış kediler diğer kedilerden ayrılmalı ve genel hijyen kurallarına uyulmalıdır. Hastalara uygulanan tedavinin inatcı bir şekilde sürdürülmesi gerekir. Çünkü hastalık kronik bir karakter almaya çok müsaittir.

Kronik hale dönüşmüş hastalık durumunda hastaların, özellikle soğuk havalarda dışarı çıkmalarına izin verilmemelidir. Aksi halde sekunder enfeksiyonlar devreye girerek hastalığın şiddetini artırabilir.
Çoğunlukla doğar doğmaz hastalığa yakalanan yavrularda ölüm oranı yüksektir.

Sonuç

Hastalık yetişkin kedilerde, sekunder enfeksiyonlar gelişmediği sürece öldürücü değildir. Ancak hastanın yaşam kalitesi oldukca düşük olabilir.

Yavru kedilerde tedavi tamamlandıktan sonraki bir ay içinde hastalık nüks etmezse hemen aşılamaya geçilerek bağışıklık oluşturulmaya çalışılmalıdır.