[Murat KUTAY]

ABALON YETİŞTİRİCİLİĞİ

Ülkemiz sularında bulunan ancak halkımız tarafından bilinmeyen bir canlı türü olan abalon özellikle Pasifik Okyanusunda yaygın olup eti oldukça pahalı pazarlanan bir canlıdır.Yetiştiriciliği yapılan 8 dolayında türü bulunan abalon, tek kabuklu ve taşlara yapışarak yaşayan bir canlıdır.ABD,Avustralya,Japonya ve birçok diğer Pasifik ülkelerinde abalon yetiştiriciliği oldukça yaygındır.
Abalon yetiştiriciliği ekonomik olarak karlı gözükse de yetiştiriciliğinin dünya çapında gelişebilmesi için bazı sorunlar bulunmaktadır.Bu sorunların başında abalonun Pazar büyüklüğüne geç ulaşması gelmektedir.Çünkü abalon pazar büyüklüğüne 2-3 yıl süren yetiştiricilik peryodundan sonra veya yumurtlamadan pazar büyüklüğüne 3-4 yıl sonra erişmektedir.Bu sorunun üstesinden gelinebilmesinde ilk amaç genetik gelişim programları veya yem alımını artırıcı yem formulasyonlarının düzenlenmesi yoluyla Pazar büyüklüğüne erişim süresini kısaltmaktır.
Yetiştiriciliği ;karasal ve denizel yetiştiricilik metotları olarak 2 kısma ayrılmaktadır.Her iki metodunda avantaj ve dezavantajları mevcuttur.Denizel yetiştiricilik metodu düşük bir maliyet gerektirmesine rağmen çevresel parametrelerin kontrolü daha zordur.Karasal yetiştiricilik metodu ise başlıca su, tank ve toprak temini gibi konularda oldukça fazla yatırım gerektirmesine rağmen üretimin her aşamasını kontrol altında tutmak mümkün olabilmektedir.yemleme, temizleme, taşıma ve hasat işlemleri için daha fazla çaba gerektirmesi nedeniyle denizel işletmelerde işçilik ücretleri daha fazla olabilmektedir.

[Yazar]

Yazılar