[irresistable]

[size=large]Ertesi Yıl

Yaratığın adını Kabil koyduk. Havva onu, ben Erie Gölü’nün kuzey kıyılarında kır gezisi yaparken, kulübemizden bir iki kilometre uzakta yakalamış. Belki de dört beş kilometre. Ne kadar uzakta olduğunu pek kestiremiyor. Yaratık birçok açıdan bize benziyor. Aramızda bir akrabalık olabilirmiş. Havva öyle düşünüyor ama bence yanılıyor. Boyutlarındaki büyük farklılık onu tamamen başka ve yeni bir tür hayvan olduğunu kanıtlıyor. Muhtemelen bir balık. Fakat bunu anlamak için suya daldırdığımda dosdoğru dibe çöktü. Kesin bir sonuca varmaya fırsat bulamadan Havva koşup yaratığı sudan çıkardı. Ben hâlâ onun bir balık olduğunu düşünüyorum. Havva onun ne olduğunu hiç önemsemiyor. Benim anlamama da müsaade etmiyor. Hiç bir şey anlamıyorum. Yaratığın gelişiyle birlikte Havva’nın bütün tabiatı değişti. Artık deneyler hakkında da mantıksızca hareket etmeye başladı. Bu yaratığı öteki hayvanları düşündüğünden daha fazla düşünüyor fakat kendisi de bunun nedenini açıklayamıyor. Aklı çok karışık. Her şey buna işaret ediyor. Bazı geceler yaratık şikayet eden sesler çıkarttığında Havva onu saatlerce kucağında taşıyor. Böyle zamanlarda Havva’nın yüzündeki etrafa bakma deliklerinden su geliyor; yaratığın sırtına hafif hafif vurup yumuşak sesler çıkartarak yaratığı rahatlatmaya çalışıyor. Suratına bakınca ne kadar üzgün ve endişeli olduğu açıkça görülebiliyor. Başka bir balık için hiç böyle şeyler yapmamıştı. Doğrusu bu beni çok kaygılandırıyor. Eski topraklarımızı kaybetmeden önce yavru kaplanları da böyle kucağında taşırdı ama o sadece oyun olsun diyeydi. Yedikleri yemek onlara dokunduğunda hiç böyle endişelenmezdi[/size].

[Yazar]

Yazılar