[Bayan Pati]

Ben Dün’üm…Senden sonsuza kadar uzaklastim…Senden
ayriliyorum; ama her zaman seninle olacagim. Bir zamanlar adim YARIN’di!..
Sonra sana eslik etmeye basladim ve adima BUGÜN dendi…
Artik DÜN’üm ve üzerimde senin hiç çikmayacak izini
tasiyorum. Ben kitabin sayfalarindan biriyim. Benden önce ve benden sonra
da pek çok sayfa var. Solgun görünüyorum, çünkü hiç umudum yok. Elimdeki
tek sey anilarim… Zenginim çünkü bilgilerim var…

Bir çocuk dogurdum sana biraktim, adi DENEYIM!..
Bana bakmaktan hiç hoslanmiyorsun. Hiç güzel degilim
çünkü…Sadece heybetli, sadik ve ciddiyim… Ben DÜN’üm; Bugün’den veya
Sonsuza Dek’ten farkim yok; çünkü ben SEN’im, kendinden kaçamazsin.

Seni sevmiyoruz, senden nefret de etmiyoruz.Yargiliyoruz
seni!.. Sefkat duymuyoruz; yalniz BÜGÜN yapabilir bunu!

Seni cesaretlendiremiyoruz da… Bu da sadece YARIN’in
elindedir. Geçmisin kapisinda durmus, geçen günleri karsiliyoruz.
Yarinlarin bugün oldugunu görüyoruz; sonra onlar da aramiza
katiliyorlar…
Yavas yavas hayatini emiyoruz; tipki vampirler gibi!.. Sen yaslandikça biz
düsüncelerimizi yudumluyoruz… Giderek daha bize dönüyorsun; YARIN’dan
yavas yavas uzaklasiyorsun…

Yarinlar belirsiz, bugünler anlamadan geçiyor. Bugün’ü bogmak, Yarin’in
önünü kesmek için geleneklerin uzun, güçlü, gri kollarina siginiyoruz! Biz
dünyanin DÜN’leriyiz… Eger bize karsi ayak diremeyi
bilseydin, daha hizli yükselebilirdin. Ama bizim sirtina binmemize izin
verdiginde, sana baski yapiyor, seni boguyoruz…

Ben DÜN’üm. Benim yüzüme bakmayi, beni kullanmayi,
Benden korkmamayi ögren! Ben senin dostun degilim…Sadece seni yargilar
ve korkuturum…Senin dostun YARIN’dir!..

Dr. Frank Crane

[Bayan Pati]

Cuma günü bir arkadaşın düğünü için şehir dışına çıktım, o şehrin önce tarihi mozaik müzesini gezdim, Zeugma lı baygın bakışlı çingene kızının yarım yüzünü dakikalarca izledim, aslında baktığım o çingene kızın resmi değildi, ben seni arıyordum o resimde, o nedenle fazla derindi bakışlarım. Akşam düğünün yapıldığı salona girince, o büyülü atmosferde her nereye bakarsam bakayım hep sen varmışcasına gülümsüyordum, bir mucize seni oraya getirir mi diye hayaller kuruyordum çocuk aklımla. İş stresi ve Adana sıcağından uzaklaşmanın şımarıklığı ile hep güzel şeyler düşündüm o gün, sana dair, imkansız geleceğime dair. Bu bir parça şımarıklıktı, şımartılmaya hiç alışık olmayan yüzüm rengarenk tavan lambalarına dalıp gidiyordu, bu renklerden saçına ne hoş taç olurdu. Böylece sana dair küçük umutlarla hafta sonumu geçirdim, peki sen neler yapıyorsun şeker, sende dolu dolu neşeyle geçir günleri ama hayalsiz, sen hep gerçekte kal, ben zaten yeterince hayal kuruyorum ikimiz için. Nicedir ertelediğim yaşama dair güzel umutlarımı yaşamak istiyorum, bunun içinde sen hep var olman gerekiyor, farkındaysan senden artık bir şey istemiyorum, hakkım yok biliyorum, ama bu yaşamda her şeye rağmen yaşamanı ve gülümsemeni istiyorum. Bugün yeni bir haftanın ilk günü ve ben gezmek istiyorum, yeni yerler görüp yeni güzellikleri senle karşılaştırmak istiyorum. Ama sen yanımda olmayınca, güzel Türkiye’min hiç görmediğim yerlerini ilk kez görecek olsam bile, yeni bir güzelliği görmenin coşkusunu hissetmeyeceğim, elimde değil bu. Sende biliyorsun ki gönlümde hep sana kavuşmanın özlemi var, bu güzel bir düşten öteye gidemeyecek olsada, sana kavuşmayı beklemek, her sabah yeniden, yeniden ve yeniden beni sana çok daha fazla aşık etmeye yetecek

[Bayan Pati]

Sen yoksun
Boşuna yağıyor yağmur
Birlikte ıslanmayacağız ki…
Boşuna bu nehir
Çırpınıp pırpırlanması
Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki…

Uzar uzar gider
Boşa yorulur yollar
Birlikte yürüyemeyeceğiz ki…

Özlemler de ayrılıklar da boşuna
Öyle uzaklardayız

Birlikte ağlayamayacağız ki…

Seviyorum seni boşuna
Boşuna yaşıyorum
Yaşamı bölüşemeyeceğiz ki …

[Yazar]

Yazılar