[dilara]

[size=small]Abdülhak Hamit TARHAN :

Abdülhak Hamit Tarhan 5 Şubat 1851’de İstanbul’da doğdu. Özel eğitim gördü. Rumelihisar Rüşdiyesi’ne kısa süre devam etti. 1863’te eğitim için Paris’e gitti. Dönüşünde İstanbul’da Fransız mektebine başladı ve Babı Ali’de tercüme odasına girdi. Tahran Büyükelçiliği’ne atanan babasıyla birlikte İran’a gitti. Babasının 1867’de ölümü üzerine İstanbul’a döndü. Maliye Mektubi ve Sadaret Kalemi’nde çalıştı. Ebüzziya Tevfik ve Recaizade Mahmud Ekrem’le tanıştı. Ardından diplomatlığa geçti. Uzunca bir süre yurtdışı görevlerde bulundu. 4 kere evlendi. Eşlerinin hepsi öldü. Mütareke yıllarında Viyana’ya gitti. Cumhuriyet’in ilanından sonra döndü. 1928’de İstanbul Milletvekili seçildi ve ölünceye kadar milletvekili olarak kaldı. 12 Nisan 1937’de İstanbul’da öldü. Mezarı Zincirlikuyu’da. Abdülhak Hamid, Tanzimat sonrası bütün edebi ve siyasi devirleri yaşamış bir şairdir. Tanzimat döneminde Batı etkilerini Türk şiiri ve tiyatrosuna getiren yazardır. Kendisine son zamanlarda Şair-i Azam (en büyük şair) unvanı verilmiştir.

ESERLERİ :

Ölü (1886), Hacle (1886), Bir Sefilenin Hasbihali (1886), Bla’dan Bir Ses (1911), Validem (1913), İlham-ı Vatan (1918), Tayfalar Geçidi (1919), Ruhlar (1922), Garam (1923), İçli Kız (1874), Sabrü Sebat (1875), Duhtr-i Hindu (1875), Nazife yahut Feda-yı Hamiyet (1876, 1919), Tarık yahut Endülüs Fethi (1879 – 1970), Eşber (1880, 1945), Zeynep (1908), Macera-yı Aşk (1910), İlhan (1913), Tarhan (1916), Finten (1918, 1964). İbn Musa (1919,1928), Yadigar-ı Harb (1919), Hakan (1935)[/size]

[dilara]

[size=x-small]Adalet AĞAOĞLU :

Günümüz yazarlarından olan sanatçı Ankara’nın Nallıhan ilçesinde doğdu. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Ankara Radyosu’na girerek dramaturgluk, radyo tiyatrosu müdürlüğü, TRT’de program uzmanlığı yaptı. Radyo Dairesi Başkanı iken bu görevinden ayrıldı. Sanat hayatına şiirle başladıysa da bir arkadaşıyla ortak kaleme aldığı “Bir Piyes Yazalım” oyunu, ilk tiyatro denemesi oldu. Çeşitli radyo ve sahne oyunları yazdı.

ESERLERİ :

Romanları : Ölmeye Yatmak, Fikrimin İnce Gülü, Bir Düğün Gecesi, Yaz Sonu, Üç Beş Kişi, Hayır, Ruh Üşümesi.

Hikaye Kitapları : Yüksek Gerilim, Sessizliğin İlk Sesi, Hadi Gidelim, Romantik Bir Viyana Yazı.

Denemeleri : Göç Temizliği, Geçerken, Gece Hayatım.

Oyunları : Evcilik Oyunu, Çatıdaki Çatlak, Tombala, Kendini Yazan Şarkı

Ayrıca diğer oyunlarıyla birlikte, bütün oyunları iki ciltte “Oyunlar” adı ile yayımlanmıştır.
Sanatçı, Üç Oyun(1973) adlı yapıtıyla, Türk Dil Kurumu 1974 Tiyatro Ödülü’nü, Yüksek Gerilim ile 1975 Sait Faik Hikaye Armağanı’nı, Bir Düğün Gecesi romanıyla 1979 Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü’nü, 1980 Orhan Kemal Roman Armağanı’nı, 1980 Madaralı Roman Ödülü’nü ve Çok Uzak Fazla Yakın ile de İş Bankası, 1992 Edebiyat Büyük Ödülü’nü kazandı.[/size]

[dilara]

Ahmed ARİF :

Diyarbakır’da doğdu (1927). Orta öğrenimini Diyarbakır Lisesinde tamamladı. Ankara’da Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe bölümünde öğrenciyken TCK’nin 141. maddesine muhalefette bulunduğu gerekçesiyle tutuklandı (1950). İki yıl sonra aynı savla yargılanarak hüküm giydi, hapiste yattı. Mahkumiyet hayatı iki yıl sürdü. Ankara’ya yerleşerek gazetecilik mesleğini seçti.

Toplumcu gerçek şiirimizin ustalarındandır. Yaşadığı coğrafyanın duyarlılığı ve halk kaynağındaki sesini hiç yitirmeden, lirik, epik ve koçaklama tarzını kusursuz bir kurguyla kullanarak, özgün, tutkulu, müthiş ezgili çağdaş şiirler yazdı. 2 Haziran 1991 tarihinde Ankara’da öldü.

Tek şiir kitabı:

Hasretinden Prangalar Eskittim (1968)

[dilara]

[size=x-small]Ahmet HAŞİM :

Bağdat’ta doğdu. Fizan Mutasarrıfı Arif Hikmet Bey’in oğludur. Çocukluğu Bağdat’ta geçti. 12 yaşında annesinin ölümü üzerine babasıyla birlikte İstanbul’a geldi. Galatasaray Lisesini bitirdi. Öğretmenlik yaptı. Çeşitli devlet memurluklarında bulundu. Fecr-i Âti topluluğuna katıldı. Şiirleri, Servet-i Fünûn, Âşiyan, Muhit ve Dergâh gibi ünlü dergilerde yayımlandı. Sembolist ve empresyonist etki ve izler taşıyan şiirler yazdı. “Akşam şairi” olarak tanındı.

ESERLERİ:

Şiirleri: Göl Saatleri, Piyale.
Fıkra ve Sohbet:Bize Göre,Gurabahane-i Laklakan
Gezi:Frankfurt Seyahatnamesi[/size]

[dilara]

[size=x-small]FUZULİ :

Türk divan şairi. Hille’de doğduğu sanılmaktadır. Yaşamı konusundaki bilgiler çok azdır. Bağdat’ta Safevi valisi İbrahim Han tarafından korundu. Onun ölümü üzerine tekrar doğduğu kente döndü. Bağdat’ın Kanuni Sultan Süleyman tarafından alınması üzerine padişaha ve yüksek dereceli devlet adamlarına kasideler sunarak dikkati çekti. Kendisine evkaf dairesinden bir maaş bağlandı. Tüm yaşamı Bağdat ve dolaylarında geçti. Mezarı Kerbela’dadır.
Eserlerini Arapça, Türkçe ve Farsça olarak yazdı. Türkçe şiirleri Azeri lehçesi iledir. Yüzyıllar boyunca Türk şiirini, divan, tekke ve saz şairlerini etkiledi. Hemen tüm eserlerinde büyük bir içtenlik, bir lirizm göze çarpar. Aldığı felsefi, sofiyane öğrenim sonucu gazellerinde, özellikle en büyük eseri Leyla ile Mecnun’da ölümsüz aşk üzerine en güzel mısraları vermiştir. Kasidelerinde ise büyük bir özentinin etkisi görülür.

ESERLERİ :

Türkçe Divan, Arapça Divan, Leyla ile Mecnun, Bengü Bade, Sohbet-ül Esmar.

KAYNAKLAR :

Fuzuli’nin Dünyası (Cemil Yener), Fuzuli, Hayatı, Sanatı, Şiirleri (Nevzat Yeşirgil), Fuzuli Muhiti, Hayatı ve Şahsiyeti (Dr.Abdülkadir Karahan), Fuzuli Hakkında Bir Bibliyografi Denemesi (Müjgan Cunbur)[/size]

[dilara]

[size=x-small]Özdemir ASAF :

11 Haziran 1923’te Ankara’da doğdu. 28 Ocak 1981’de İstanbul’da öldü. Asıl adı Halit Özdemir Arun’dur. İlk ve ortaöğreniminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi’nde yaptı. 1942 yılında Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun oldu. İstanbul Üniversitesi’nde, önce Hukuk Fakültesi’ne, sonra İktisat Fakültesi ve Gazetecilik Enstitüsü’ne devam ettiyse de 1947’de yüksek öğrenimini yarıda bıraktı. Bir süre sigorta prodüktörlüğü yaptı. ‘Zaman’ ve ‘Tanin’ gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı. İlk yazısı 1939’da ‘Servet-i fünun-Uyanış’ dergisinde çıktı. 1951’de Sanat Basımevi’ni kurarak matbaacılık yaşamına girdi. Kendi şiir kitaplarını bastı. 1955’te Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu. İkilikler ve dörtlüklerden oluşan ilk şiirlerinde yoğun bir söyleyiş özelliği göze çarpar. İnsan toplum ilişkilerine yönelik temaları konu edinerek düşündürücü bir şiir evreni kurmuştur. Duygu ve düşünce yoğunluğuyla birlikte, alay ve taşlama şiirine egemen olan öğelerdir. İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel yanlarını sen ben ikileminde vermiştir. Çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerini kaçış ve umutsuzluğun tedirginliğine bırakmıştır.Şiirin bir görüşü yansıtması, bir iletisinin olması düşüncesinden yola çıkmıştır. Yuvarlağın Köşeleri kitabında şiirin ve yazarın işlevi konusundaki görüşlerini dile getirmiştir. Batı şiiri ve geleneksel Türk şiirinden yararlanarak verdiği bileşim sanatını zenginleştirip geliştirmiştir.

Kitapları:

Şiir:
Dünya Kaçtı Gözüme (1955),
Sen Sen Sen (1956)
Bir Kapı Önünde (1957)
Yumuşaklıklar Değil (1962)
Nasılsın (1970)
Çiçekleri Yemeyin (1975)
Yalnızlık Paylaşılmaz (1978)
Benden Sonra Mutluluk (ölümünden sonra 1984)

Etika:
Yuvarlağın Köşeleri (1961)
Yuvarlağın Köşeleri – 2 (ö.s. 1986)

Öykü:
Dün Yağmur Yağacak (ö.s. 1987)

Otokopi, deneme:
Özdemir Asaf’ça (ö.s. 1988)

Çeviri:
Oscar Wilde-Reading Zindanı Baladı (1968)[/size]

[dilara]

[size=small]Melih Cevdet ANDAY :

1915 yılında İstanbul’da doğdu. Ankara Gazi Lisesi’ni bitirdi. Toplumbilim öğretimi için gittiği Belçika’da iki yıl kaldı. MEB Yayım Müdürlüğü’nde çalıştı.Kitaplık memurluğu, çevirmenlik, öğretmenlik yaptı. Cumhuriyet Gazetesi’nde yazdı.

Şiir kitapları:

Garip (Orhan Veli ve Oktay Rıfat’la birlikte, 1941), Rahatı Kaçan Ağaç (1946), Telgrafhane (1952), Yan Yana (1956), Kolları Bağlı Odysseus (1962),Goecebe Denizin Üstünde (1970), Teknenin Ölümü (1975), Sözcükler (Bütün Şiirleri, 1978), Olumsuzluk Ardında Gılgamış (1981), Tanıdık Dünya (1984),Güneşte (1989)[/size]

[Yazar]

Yazılar