[rashad]

tarık kendine geldiyinde artık sabah olmuştu… gözlerinde cok kan kaybetdiginden olacak ki, halimsi bir agırlik vardı. önce nerede oldugunu anlayamadı , lakin burnuna deyen ilac kokuları ile hastanede oldugunu ve sonuncu kez zeynebin yaninda oldugunu hatırladı… işte yavaş yavaş olanları şüurunda canlandırıyordu . Kafasını çevirerek boguk ve sönük bir sesle zeynebi sesledi ,amma o an agzindan cıkan ses Tiero oldu.

[ImraHor]

‘tiero sadık dostum benim’yatarken tieronun başını okşamaya ve onu daha önce hiç bu kadar candan sevmediğini düşünmeye başladı.gözlerini kapadı bir damla yaş yüzünden yolunu bulumuştu.
on gün hastanede kaldıktan sonra eve gelmişti.ağrıları da azalmıştı bayağı zaten maddi ağrıları hiç aldırmıyordu.her zamankinden daha çok yalnız hissediyordu kendini.bacağını sımsıkı kavradı ve düşüncelere daldı.artık yeni bir hayatı vardı ama zor ama farklı.alışmalıydı…

[The PROFESSOR]

Bu nedenle “hayata alışmak için yeni bir düzen kurmalıyım” diye düşündü…Hemen ders çalışmaya başladı…Küçüklüğünden beri hayvanları çok seviyordu zaten,Tiero’da bunun kanıtıydı…Ders çalışıp veteriner hekim olacak ve kendisine veteriner diyenlere dersini verecekti “hayır veteriner evcil hayvan demek,ben VETERİNER HEKİMİM ULEAYNNN!” diyecekti.

Planını yapmıştı ve ufak tefek eksikliklerini yerine getirmek için artık dinlenmesi gerekiyordu.Bu nedenle salon kapısının hemen sağındaki üçlü koltuğa uzandı,başının altına da kırlenti koydu,artık tamamdı,dinlenmeye geçilebilirdi ve derin bir uykuya daldı…Rüyasında hayvanları görüyordu…

[sahtebaytar]

hastane masrafını ödeyememişti…imzaladığı senetler yüzünden başı dertteydi…bacağı olmadan çalışacak işte bulamam diye düşündü…çocukluk arkadaşı şakir geldi yine aklına…telefonu bir süre elinden tuttuktan sonra aradı…durumunu anlattı…fakat kendini gözyaşına boğan cümleleri duydu…hastane masraflarını karşılayacaktı şakir…fakat zeyneple olan bütün bağını koparması şartıyla…şakir zeynepe aşıktı…

[ImraHor]

‘Allah kahretsin,hepinizin canı cehenneme’.telefonu fırlattı.nefes nefeseydi.bu kadarı da olamazdı olmamalıydı.başını dizlerine doğru eğip ağlayarak oturdu.sakinleşti.gözyaşları yüzünü ısıtmıştı.birden ellerinin arasından tieronun başı göründe.kocaman gözlerini sahibine doğru açmış sanki ‘ben buradayım’ diyordu.tieoroyu görünce gözleri güldü.ama içi çok fena daralmıştı…

[ImraHor]

kitap bittimi yauvv…

[Yazar]

Yazılar