[size=medium]çok küçükken çalardım, aslında çaldığımı söylemek için birleşmiş milletler kararı gerekirdi ama, ben yinede kendime ait notalarımla, olabildiğince ritimden uzak sokak aralarını inletirdim, yeter artıklı bıkkın sözlere aldırış etmeden… babam almıştı, çok konuşuyorum diye, olmadı susturamadı bir türlü, çünkü mızıkadan konuşmayı öğrenmiştim, kendimce. olmak ya da olmamak, ne önemi var ki; çalmak ya da çalamamanın, sadece duymak istediğin sesi çıkar ve o sese kulak ver… dinlemek için hali hazırda iki kulaktan başka hiçbirşeye ihtiyaç duymaz insan; ama dinlettirmek iki kulaktan fazlasını ister, umarım harmonikanı dinlettirenlerden olursun… ERAXULLIUS I m trust in GOD![/size]
tarafından güncellenmiştir.
