[Bayan Bidi]

Bir gece kadının biri bekliyordu havaalanında. Daha epeyce zamanvardı uçağın kalkmasına. Havaalanındaki dükkandan bir kitap ve bir paketkurabiye alıp, buldu kendisine oturacak bir yer. Kendisini kitabına öyle
kaptırmıştı ki, ama yine de yanında oturan olabildiğince cüretkar birşekilde aralarında duran paketten birer birer kurabiye aldığını gördü, nekadar görmezden gelse de. Bir kitabini okuyup, bir taraftan kurabiyesini
yerken, gözü saatteydi, “kurabiye hırsızı” yavaş yavaş tüketirkenkurabiyelerini. Kulağı saatin tik taklarındaydı ama yine deengelleyemiyordu tik taklar sinirlenmesini. Düşünüyordu kendi kendine,”Kibar bir insan
olmasaydım, morartırdım su adamın gözlerini!” Her kurabiyeye uzandığında,adam da uzatıyordu elini. Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca”Bakalım simdi ne yapacak?” dedi kendi kendine. Adam yüzünde asabi bir
gülümsemeyle uzandı son kurabiyeye ve böldü kurabiyeyi ikiye. Yarısınıkurabiyenin atarken ağzına, verdi diğer yarıyı kadına. Kadın kapar gibialdı kurabiyeyi adamın elinden ve.”Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba bir
adam, Üstelik birteşekkür bile etmiyor!”Anımsamıyordu bu kadar sinirlendiğini hayatında. Uçağının kalkacağı anonsedilince bir iç çekti rahatlamayla. Topladı eşyalarını ve yürüdü çıkışkapısına, dönüp bakmadı bile “kurabiye hırsızı” na. Uçağa bindi ve oturdu
rahat koltuğuna. Sonra uzandı, bitmek üzere olan kitabına. Çantasına eliniuzatınca, gözleri açıldı şaşkınlıkla. Duruyordu gözlerinin önünde birpaket kurabiye! Çaresizlik içinde inledi, “Bunlar benim kurabiyelerimse
eğer; ötekiler de onundu ve paylaştı benimle her bir kurabiyesini!”Özür dilemek için çok geç kaldığını anladı üzüntüyle. Kaba ve cüretkarolan,”kurabiye hırsızı”kendisiydi iste.

[Yazar]

Yazılar