[Murat KUTAY]

Devekuşlarının ataları oldukça geniş bir alanda, İspanya’da Kuzey Akdeniz kıyılarından Çin’e kadar olan bölgelerde bulunurken, ilk devekuşu populasyonunun 1 milyon yıl önce Afrika’nın doğusuna ve kuzeyine göç ettiği tahmin edilmektedir. Devekuşu ve ürünlerinin insanlar için önem taşıması 7500 yıl öncesine kadar uzanmaktadır. Sahra çölündeki mağaralarda bulunan resimler, insanoğlunun devekuşu ile ilgilendiğinin kanıtıdır. (M.Ö. 5500) eski Mısır’da devekuşu tüyü adaleti temsil eden bir sembol, yumurtası ise ilaç olarak kullanılmıştır. Avrupa’da ilk devekuşu yetiştiriciliği denemeleri imparator Baborossa tarafından yapılmıştır. (M.S: 1125 – 1190).

İlk başarılı yapay kuluçka 19. yy ortalarında Cenevreli Dr. Gosse ve Parisli işadamı Chogot tarafından yapılmıştır. 1857’de Cezayir’de ilk başarılı yetiştiricilik yapılmıştır. 18. yy dan itibaren devekuşları Güney Afrika’daki KAP bölgesinde yetiştirilmesine rağmen, çiftçiler ciddi biçimde ilk besiciliğe 1860’lı yıllarda başlamışlardır. İlk devekuşu çiftliği 1869 yılında Güney Afrika’da kurulmuştur. Devekuşu yetiştirme ve ıslahı çalışmaları 1989 yılına kadar Güney Afrika’nın tekelinde bulunmuş ve canlı hayvan veya döllenmiş yumurtanın ülke dışına çıkışına izin verilmemiştir. Ancak Namibya’nın Güney Afrika’nın işgal altında tuttuğu topraklarının bağımsızlık ilanı ile, devekuşu üretiminin karlılığını bilen tüm yatırımcılar bu ülkeye gelerek üretim çalışmalarına ve devekuşunun diğer ülkelere götürülmesini sağlamışlardır. Namibya’daki bu yatırımcıların İsrail ve A.B.D.’den gelenler oluşturmuştur. Bugün sadece bu iki ülkedeki devekuşu sayısı 180 bin olarak tahmin edilmektedir. Devekuşu endüstrisi Avrupa’ya deri ihracatında geniş imkanların ortaya çıktığı 1870’lerde en fazla gelişmiştir.

1913’lü yıllara kadar devekuşu özellikle tüyü için yetiştirilirdi. Ancak Birinci Dünya Savaşından 1980’li yılların ortalarına kadar derisi için yetiştirilmeye başlanmıştır. 1980’den u yana et amaçlı olarak devekuşu yetiştiriciliğine dönülmüştür. Devekuşu etinin lezzetli, kaliteli ve sağlıklı oluşu, et üretimine yönelik besi çalışmalarından olumlu sonuç alınması üretimi cazip kılmaktadır.

Bu gün devekuşu populasyonunun %80’ı çiftliklerde veya hayvanat bahçelerinde bulunmaktadır. Bu sayede neslinin tükenmesi de önlenmiştir. Önemli düzeyde yetiştiricilik yapan ülkeler Güney Afrika, İsrail ve Avustralya’dır. Bunun yanında devekuşu yetiştiriciliği birçok ülkede yayılmaktadır. Bunların arasında Batı ve Orta Avrupa ülkeleri de yer almaktadır.(volkanderinbay)

[Yazar]

Yazılar