[Murat KUTAY]

Sığır Besi Barınakları

Besi barınakları besiye alınan hayvanların barındırıldıkları bina ve alanlardır. Besi barınakları, süt sığırı ahırlarından büyük farklılıklar gösterir. Bu farklılıkların en önemlileri, beside doğum, sağım vb. işlerinin olmaması nedeniyle bu tip özel alanlara ihtiyaç duyulmamasıdır. Ayrıca besinin tek amacı et üretmektir ve ürün besi sonunda elde edilir. Bu nedenle de günlük işler, yemleme, sulama ve gerektiğinde de temizlik ile tamamlanmış olur.

Bu hususlar dikkate alınırsa bir besi barınağında aranan özellikler şöyle sıralanabilir:

1. Yapımı kolay ve ucuz olmalıdır.
2. İş gücüne gereksinimi en aza indirilmelidir.
3. Başta yem ve su olmak üzere hayvanların ihtiyaçlarını kolayca karşılayabilmelidir.
4. Gerektiğinde büyütülebilmeli veya başka amaçlarla kullanılabilmelidir.
5. Hayvanları, onlar için zararlı olacak çevre koşullarından koruyabilmelidir.

Sığır besiciliğinde çok çeşitli barınak tipleri vardır. Türkiye’deki besi barınakları çoğunluk kapalıdır ve hayvanlar bağlı olarak tutulurlar. Fakat son yıllarda kapalı-serbest, yarı açık ve açık besi yerleri de yapılmaktadır.

Kapalı serbest ahırlar, hayvanların gruplar halinde tutulduğu kapalı ahırlardır. Bu tip barınaklarda bir gruptaki hayvan sayısı; bölmenin ve hayvanların büyüklükleri ile ahırdan gübrenin uzaklaştırılma şeklinde bağlı olarak değişir. Örneğin ahır tabanı ızgaralı yapılmış ve gübre ile idrar doğrudan zeminde uzaklaştırılıyorsa bir hayvan için ihtiyaç duyulan alan hayvanın büyüklüğüne bağlı olarak 1.5-3.0 m2 arasındadır.

Yarı açık ahırlar üç tarafı kapalı, genellikle güney cephesi açık ahırlardır. Özellikle sıcak bölgelerde bu alanların uygun bir yerine hayvan başına 1-1.5 m2 alan düşecek, gölgelikler eklenebilir. Meyveli ve su tutmayan alanlara kurulması önerilen bu tip barınaklarda bölgenin yağış durumu, arazinin yapısı ve hayvanların cüssesine bağlı olarak hayvan başına 7 ile 35-40 m2 arasında alan gereklidir.

Bağlı ahırlar dışında kalan barınaklarda, hayvan başına yemlik ve suluk ihtiyacının bilinmesi oldukça önemlidir. Eğer bu unsurlar yeterli değiller ise bazı hayvanların aç ve susuz kalmaları söz konusu olabilir. Hayvan başına yemlik uzunluğu, 350 kg’dan daha ağır hayvanlar için öğün yemlemesi yapıldığında hayvan başına 55-70 cm yemlik uzunluğuna gereksinim varken, serbest yemlemede 10-15 cm yemlik uzunluğu yeterli olmaktadır.

Besi işletmelerinin küçük bir bölümü otomatik veya yarı otomatik suluklar kullanılır. Geri kalanların çok büyük bir bölümü de suyu belirli öğünlerde yemlikten verme yolunu seçer. Hayvanın su ihtiyacını dilediğinde giderilmesini sağlayan bu uygulama, iş gücü ihtiyacını arttırır ve yem tüketiminin sürekliliğini engeller. Türkiye’de yaygın olan kapalı-bağlı ahırlarda uygulama çoğunlukla bu şekildedir. Bu tip ahırların yeniden düzenlenmesi, örneğin serbest hale dönüştürülmesiyle hem aynı alanda hayvan beslenebilecek hem de işgücü gereksinimi azalacak ve hayvanların istediklerine daha kolay ulaşma şansı artacaktır.

[mehmettufan01]

teşekkür ederim:)

[vardar26]

teşekkürler

[Karalar01]

teşekkürler

[spawn_67]

teşekkürler

[tarhan822]

Teşekkürler hocam

[mcdemirhan]

teşekkürler

[ckurklu]

paylaşım için teşekkurler

[astaga]

Faydalı bilgi saolasın:)

[Yazar]

Yazılar